ยามสนทยาพระอาทิตย์โบกมือลาปราสาทนครวัด นกกากลับรวงรัง สายลมเริ่มโชยระบายคลายหนาว สารถีอะเล็คพาคณะสี่พยัคฆ์คำเลาะขึ้นรถโฟร์วิลฝ่ากลางเมืองเสียมเรียบเลาะลัดหลบหลีกการจราจรที่พลุกพล่านเจือฝุ่นเล็กน้อย เสียงบีบแตรรถพอประมาณแต่ไม่วุ่นวายน่ากลัวเท่าเมืองเวียตนาม
ตามที่คณะเราตกลงกันไว้ โปรแกรมของเราจะเป็นแบบชื่น และ ชม ชื่นใจเมื่อได้ทานอาหาร และชมสาวงามแขร์อังกอ คือว่าจะทานไปด้วยพร้อมกับชมการแสดงของระบำอัปสรา ใครมาเสียมเรียบไม่มาชมระบำอัปสรา ถือว่ามาไม่ถึงเมืองเขมร มีคำกล่าวของ Arnold J. Toynbee นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษพูดถึงนครวัดว่า"See Angkor Wat and Die" ไปดูนครวัดแล้วค่อยตายตาหลับ
แต่ท้าวไซยคำเลาะกล่าวไว้บ้างเผื่อคนจะจดจำว่า ไปดูระบำอัปสราแล้วหน้าตาจะอ่อนเยาว์กระชุ่มกระชวยอายุยืนขึ้นอีก ๑๐ ปี อิอิ
ดังนั้นสารถีอะเล็คก็พาเราไปที่ร้านอาหารบุปเพ่แบบมีโชว์ด้วยชื่อภัตราคารกูเลน ระหว่างหนทางเราผ่านร้านกินดื่มนั่งดริ๊งค์แบบที่พัทยา หรือแบบอาหารริมถนนรถเข็น หรือร้านแบบตลาดกลางคืน หลากหลายรูปแบบ
ภัตราคารกูเลนเป็นแบบบุพเพ่ ตักมานั่งทานอาหารมากมายหลากหลายรสชาติ เอาใจหลากหลายกลุ่มชน อาหารฝรั่ง เวียตนาม ลาวไทย ข้าวต้มมีหมด แม้กล้วยแขกทอดยังมีเลย แต่ถ้าใครตักช้าท้ายๆ รายการก็จะหดเหี้ยนหายเหมือนกัน
อาหารผ่านไปพอสมควร คราวนี้มโหรีปี่พาดมาเล่นบรรเลงเพื่อกล่อมผู้ชมให้อาหารอร่อยแซบนัวยิ่งขึ้น จากนั้นก็มีการแสดงรำบำรำฟ้อนเหมือนเซิ้งกระลามะพร้าว จังหวะเร้าใจ ไม่มีเครื่องดนตรีไฟฟ้า มีแต่พวกระนาด ซอ ฉิ่งฉาบ ปี่ ชมแล้วให้อรรถรสที่ดีงาม เข้าใจเลยกับคำว่า วัฒนธรรมคืออะไร ไม่ต้องขี้โม้ให้เมื่อยมือ
จากนั้นก็จะมีการแสดงของสาวอัปราใส่เครื่องทรงทรงชฎา นุ่งผ้าสวยงาม บรรยายไม่เป็นเรื่องแบบนี้ดูเอาเองหละกัน ที่เป็นไฮไล้ของการแสดงก็ต้องยกให้ระบำอัปสรานี้แหละ เครื่องทรงที่อลังการห์ แสงสีเสียงที่เร้าใจ การร่ายรำที่สวยงามแช่มช้อยสะกดผู้ชมให้ตราตรึงกับลีลาของเธอ บางคนลืมหายใจก็มี (อันนี้คิดเอาเอง)
แต่ละคนกว่าจะแสดงได้ถึงจิตวิญญาณสะกดผู้ชมได้นั้นต้องใช้เวลานานมาก
การแสดงนี้เล่าว่าเหมือนเมื่อครั้งอดีตกาลของอาณาจักรขะแมร์ที่ยิ่งใหญ่ของอังกอต่างๆ
นางอัปรานั้นเป็นหนึ่งใน ๑๔ อย่างของสิ่งที่เกิดขึ้นตอนกวนเกษียรสมุทร มีอยู่ ๓๕๐๐ นาง ปลิวกระจัดกระจายไปทั่วเมืองเขมร
ดังนั้นการแสดงอัปสรานี้ จึงถือเป็นศิลปะที่ชนทั่วไปสามารถชมดูได้ ทำรายได้ให้นักแสดง และชาวบ้านจับต้องมองเห็นได้ในความงดงาม จึงได้รับการเผยแผ่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ท่านที่ไปเสียมเรียบต้องหาเวลาไปชมวัฒนธรรมการร่ายรำของนางอัปสรานี้ให้ได้ ถือว่าห้ามพลาดเด็ดขาด อย่าเสียดายเงิน ตายแล้วไม่ได้ดูชมนะ
ระหว่างการแสดง บอกตรงๆ ว่าท้าวไซยไปแอบอยู่ข้างเวที ยิงกล้องไปเป็นร้อยภาพ ได้แสงสีที่สวยงามไม่ได้แต่งภาพแต่อย่างใด ได้แต่เก็บภาพไว้ในกล้องและหว่างใจ คืนนั้นกระชากวัยอายุหล่นลงมาอีก หลายปี ดูรูปสุดท้ายเถอะ ขนาดท้าวโซคคำเลาะเมื่อยืนเคียงข้างยังหน้าตาอ่อนวัยขึ้นอักโขจริงๆ นะ ส่วนท้าวไซยเอาภาพงามๆ ของเธอกลับไปฝันละเมอค่อนคืน อัปสรา อัปสร้า อัปสร๊า... อิอิ
สาธุ ใครกดไลค์ คอนเม็นต์ท้ายบท
ให้ถูกหวยล้อตเตอรี่หลายๆ ใบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น